Reflectief Coaching
Het ‘recht op verdriet” is een uitspraak van de Nieuw-Zeelandse onderzoeker Grant Duncan. Hij vindt dat wij het idee van ‘recht op geluk’ maar eens moeten laten varen en ik ben het met hem eens. Ik zie (te) veel mensen om mij heen die de sociale verplichting voelen om gelukkig te zijn. Het is voor een groep mensen bijna een last geworden. Daar komt nog bij dat geluk bijna gekoppeld is aan het idee dat als je niet gelukkig bent, je dat aan jezelf te danken hebt.
Er is helemaal niet mis met het naschreven naar geluk. Geluk is wenselijk, maar niet verplicht. Melancholie en verdriet zijn normale en gezonde emoties en er is niets mis mee om aandacht te besteden aan je verdriet na een ingrijpend verlies. Dat kun je op vele manieren doen. Door een ritueel bijvoorbeeld: Een kaarsje branden bij de foto van je dierbare of bloemen leggen op het graf. Een andere mogelijkheid is het doen van vrijwilligerswerk om met je verlies om te gaan, wat dat verlies dan ook is en wat dat vrijwilligerswerk dan ook is. Door een ritueel kun je je rouwproces een plek geven. Na je (dagelijkse of wekelijkse) ritueel kun je de draad van je dagelijks bezigheden weer oppakken. Je kunt weer even ‘gewoon’ leven. Dit alles klinkt gemakkelijk, maar dat is het zeker niet. Het gaat erom wat voor jou werkt en wat je daarvoor nodig hebt. Als jij je leven weer kunt oppakken met een ritueel, dan heb je iets bijzonders gecreëerd in jezelf. Je leven is waarschijnlijk nooit meer hetzelfde na je verlies, maar met je ritueel heb je een positieve draai gegeven aan je rouwproces die voor jou werkt. Dat kan een enorme houvast zijn.
Voor coaching ben je vanzelfsprekend van harte welkom in mijn praktijk.